Deze editie was op een aantal vlakken bijzonder; voor enkele members was dit de eerste keer, voor onze grote vriend Ed was het de tiende! En dat werd beloond beste lezers. Zie hier mijn relaas…..

Vrijdag 21 april kwamen wij in kleine groepjes aan bij “het Antwerp Harbour Hotel” (AHH) in Antwerpen. Dit is sinds jaar en dag onze vaste verblijfplaats gedurende het weekend waarin de Big 5 van “Friends on Wheels” wordt georganiseerd. Totaal waren er 14 members van Lakes Chapter present. Een gezellig clubje (hoe kan het ook anders) fanatieke Harley rijders.

Wie daags voor dit evenement de weersberichten had bijgehouden was op de hoogte van het buiige weertype wat ons te wachten stond. Maar echte “Die Hards” malen daar niet om. Blijkbaar behoren wij tot deze categorie. Nadat wij waren ingecheckt bij het AHH liepen we van daaruit collectief naar het restaurant van onze Turkse vriend Aziz, waar wij onder het genot van een (non)alcoholische versnapering ons tegoed deden aan Pizza’s, Shoarma ’s, Mixed Grill en al van dit soort gerechten. Het was een gezellige avond

Zaterdag 22 april

Ed had geregeld dat we een uurtje eerder van de ontbijtzaal gebruik mochten maken. We hadden afgesproken vroeg in te checken bij de start van de Big5. 6.00 Uur ’s ochtends werden de magen gevuld en motoren gereed gemaakt. Tenslotte hadden we een tocht van ruim 600 km. voor de boeg.

Vroeg starten heeft zo zijn voordelen, we waren in vergelijking tot voorgaande jaren snel voorzien van stempelkaarten en foerage voor onderweg. Goed geregeld door “Friends on Wheels”. We hadden afgesproken in kleine groepjes van start te gaan. Dat liep gesmeerd. Uiterlijk halfacht gingen de eersten van start. En beste lezers, het weer liet zich van zijn beste kant zien. ’s Ochtends eerst nog wel fris, maar het was droog. Tegen alle verwachtingen in scheen het zonnetje bijna de gehele dag. Voor ons lagen 6 routes verdeeld over drie landen. Route 1 De eerste stop was in het Brabantse Drimmelen. Een mooie route die eindigde ten zuiden van de Brabantse Biesbosch. Je merkt zodra je België uitrijdt ook meteen het verschil in onderhoud van wegen. Route 2 bracht ons van Drimmelen naar Oosterhout. Een prachtige bochtige route door het land van Maas en Waal, ooit bezongen door ene meneer B. de Groot.

Bij de derde route – deels nog steeds in Nederland – vertoonden wij allen grensoverschrijdend gedrag beste lezers. Niet noemenswaardig, want we reden naar Duitsland. De route bracht ons van Oosterhout naar Wesel in het land van onze Oosterburen. Rijdend door Duitsland blijkt toch altijd weer dat onze Oosterburen hun zaakjes op het gebied van infrastructuur goed voor elkaar hebben. Het werd een soort van reisje langs de Rijn (ooit bezongen door vader en dochter Alberti). Aan “der Rheinpromenade” bij Wesel konden wij gebruik maken van een kop koffie of desgewenst een andere versnapering. Route 4 bracht ons van Wesel terug naar ons kikkerlandje nabij Swalmen. Onderweg ontwaarden zich enkele donkere wolken en deze voorspelden weinig goeds. Uiteindelijk hielden we het niet droog. Maar we hadden niets te klagen. Het had zo kunnen zijn dat we de gehele dag in de regen hadden gereden, alles wat er viel, viel ook meteen mee.

Route 5 bracht ons van Swalmen naar het Belgische Hechten-Eksel. Een tocht door het prachtige Noord-Limburgse land. Onderweg viel ons een flinke plensbui ten deel. Hadden we de regenkleding toch niet voor niets meegenomen in de bagageruimte van onze rossen. “Friends on Wheels” hadden ook dit jaar weer bedacht ons te verwennen met een broodje hotdog. Een jaarlijks terugkerend snackje wat erin gaat als de bekende en alom geprezen preek in de befaamde ouderling (zucht). Tijdens route 6 kon de natte kleding aan de lijn beste lezers. Hoewel het leer een kilootje zwaarder was dan oorspronkelijke en de motoren eruit zagen als hadden we een Dakarrally gereden kwamen wij ongeschonden aan bij het eindpunt in Brasschaat bij de Aeroclub aan de vliegveldlaan. Ongeschonden en gezond. Dat is toch altijd weer een belangrijk item beste lezers. Gezondheid en veiligheid boven alles. Bij het uitreiken van de “Pins” was er voor Ed Buurman een speciaal exemplaar weggelegd. Omdat Ed voor de tiende maal de Big 5 had volbracht hadden onze Friends on Wheels een prachtig gouden exemplaar laten maken. Hulde aan Ed! Dik verdient kerel.

De vroege start, de kleine groepjes en het strakke rijgedrag hadden er voor gezorgd dat we vroeger als anders weer in het hotel aankwamen. Rond negen uur ’s avonds zaten we gedoucht en al wederom bij onze vriend Azis. Daar werden onder het genot van eerder genoemde versnaperingen de dag geëvalueerd. Het was weer een prachtige editie beste lezers. Zondagochtend rond 9.00 uur werden de rossen weer volgepakt en keerden wij collectief huiswaarts. Ook dat is altijd weer een belevenis. Met 13 Harley’s baksteensgewijs richting het Noorden; “Feel the noise”.

Op naar de volgende editie.

Gerrit Overwijk